ไม่ได้อร่อยแค่ “ซาลาเปา-ขนมเปี๊ยะ” “ครัวคุณเทพ” ร้านล่าสุดของแมวเก้าชีวิต “เทพ โพธิ์งาม” … ชื่อนี้ไม่มีวันตาย !

บอร์ด ความรัก,ไม่ได้อร่อยแค่ldquoซาลาเปาขนมเปี๊ยะrdquoldquoครัวคุณเทพrdquoร้านล่าสุดของแมวเก้าชีวิตldquoเทพโพธิ์งามrdquohellipชื่อนี้ไม่มีวันตาย ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย ลูกสาวอบต….. หลังจากจัดหนักจัดเต็มกับมื้อกลางวันนอกบ้านจนพุงใกล้แตก ก็เพิ่งมาเห็นข่าวประกาศจากน้องคนหนึ่งในเฟซบุ๊คว่าวันนี้ลุงของเขาเปิดร้านวันแรก … เอ๊ะ ไหนว่าเปิดมาได้พักใหญ่ๆแล้วไม่ใช่รึ !?!?! เพื่อให้หายสงสัยจึงรีบกดๆจิ้มๆหาข้อมูลเพิ่มเติม … อืม ร้านนั้นปิดไป นี่คือร้านใหม่ล่าสุดจริงๆ … เอาละ ไหนๆบ่ายนี้ก็ว่าง ลองแวะไปดูกันเลยดีกว่า ว่าป๋าเทพเปิดร้านแบบไหนอะไรยังไง….. ส่องวิธีไปร้านจากเพจน้องฟี่ลูกสาวป๋าเทพ ก็ยังไม่ค่อยมั่นใจว่าจะไปถูก เพราะเป็นละแวกที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย จับทิศทางได้ว่าอยู่บนถนนเส้นคลองโยง ระหว่างศาลายากับบางเลน …จากละแวกกองทัพอากาศจึงปล่อยให้กูเกิ้ลแมพนำทางไปไม่มั่นใจว่าจะอธิบายทางอย่างไรดี ดูพิกัดคร่าวๆจากในรูป แล้วโทรถามทางเพิ่มเติมได้ที่เบอร์ร้านดีกว่าค่ะ T : 095-789-4655… มาถึงร้านราวๆบ่ายสอง จอดรถได้ริมถนนข้างร้านและหน้าร้านลักษณะร้านโล่งโปร่ง ด้านหน้ามีโต๊ะชงโอเลี้ยงกาแฟเย็น ครัวอยู่ด้านหลัง ตอนที่ไปถึงนั้นมีลูกค้าสองสามโต๊ะป๋าเทพเดินมาทักทายเชิญชวนให้สั่งอาหาร ก็สารภาพกับป๋าไปตามตรงว่าอิ่มมาแล้ว อยากอุดหนุนขนมเปี๊ยะมากกว่า“อู๊ย มันยังห่อไม่เสร็จน่ะสิ กว่าจะได้กินก็โน่น สี่ห้าโมง ของเมื่อเช้าเขามาเอาไปหมดแล้ว นี่ป๋าก็ไม่รู้ว่ามันจะขายดีแบบนี้”… รอไม่ไหวอะดิป๋า แล้วนอกจากข้าว ป๋าขายอะไรอีก“ซาลาเปา มีซาลาเปา แกจะรอมั้ย อีกแป๊บเดียว”… ก็ได้ รอซาลาเปาก็ได้ ไหนๆก็มาแล้วระหว่างรอซาลาเปา เหลือบไปเห็นกล่องขนมเปี๊ยะวางอยู่บนโต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ชงโอเลี้ยง พิจารณาแล้วน่าจะเป็นของใครสักคนที่ใกล้ชิดกับป๋าแก … ด้วยความที่มีใบหน้าชนิดไม่ค่อยอาย จึงพุ่งไปขอเขาชิมเอาดื้อๆ … แน่ละ ใครจะกล้าปฏิเสธ ฮี่ๆๆๆ… ชิมเสร็จก็ถามป๋าๆ ป๋าเรียนทำหนมมาจากไหนอะ“เรียนมาจากวิทยาลัยสารพัดช่างปากน้ำนี่แหละ ไปขอเค้าเรียนมาหมดเนี่ยแหละ”… แล้วไมมาตั้งร้านอยู่แถวนี้อะป๋า (ไกล – ในวงเล็บนี่นึกในใจ)“อ๋อ …… ค่าเช่ามันถูกดี”“เราเอาที่เราสบายใจ”ป๋าตอบยิ้มๆ—————————————–“เอ้าๆ สุกแล้วๆ มาชิมก่อน เนี่ยดูซิ ให้เด็กๆมันทำก็ห่อไม่ได้อย่างใจเลย เป็นแกแกจะซื้อมั้ยเนี่ย”… เอาน่าป๋า วันแรกยังไม่เข้าที่น่า เดี๋ยวก็ชำนาญกันเองแหละน่า แต่สูตรที่ป๋าเรียนมานี่แจ่มจริงแหละ อร่อยนะ นี่ไม่ได้ยาหอม“เนี่ย มันห่อยังไงวะลูกไม่เท่ากัน อันนี้ก็ไส้ทะลัก วุ้ย ไอ้พวกนี้”…. นั่น ยังบ่นต่อ…….. แล้วมันอร่อยปะ“อันนั้นป๋าไม่เถียง ของเค้าอร่อยจริงๆ”… น่ะ ใช่มะ … เรื่องสวยไม่สวยนี่มันฝึกกันได้“เออ เอ็งก็พูดถูก แต่มันยังไม่สวยไง ซาลาเปาอะไรวะมีจุก”… อะป๋า อย่าเพิ่งบ่น ยิ้มหวานก่อน … ซาลาเปาอร่อย อ้ะ ยิ้มมมมเม้ามอยกับป๋าและลูกๆอีกซักพัก ในครัวก็ยกข้าวมาให้ป๋า จึงถือโอกาสลากลับ พร้อมให้คำสัญญาจะมาใหม่……. ถือว่าวันนี้มาไม่เสียเที่ยว อย่างน้อยได้อุดหนุนป๋าในวันเปิดร้านสมดังตั้งใจ… กลับก่อนหละป๋า สู้ๆนะ เป็นกำลังใจค่ะ“อือ เหนื่อยว่ะ แต่เราก็ต้องทำนั่นแหละ ขอบคุณมาก อุตส่าห์มาอุดหนุนกัน”ประโยคทิ้งท้ายจากป๋าก่อนเราจะยกมือขึ้นสวัสดีและอำลาอาทิตย์ถัดมา 18 ตุลาคมตามคำสัญญา เราจะมาอุดหนุนใหม่ และคราวนี้ตั้งใจมาชิม… บ่ายโมงครึ่งในใจกะว่ามาถึงเวลานี้แล้วน่าจะดีกว่าช่วงเที่ยง แต่ผิดคาด รถจอดจนเต็มที่ซึ่งทางร้านจัดไว้ ข้างในร้านมีทั้งที่กำลังรับประทานและที่กำลังรออาหาร ประเมินคร่าวๆราวสามสิบคนเห็นจะได้ … อืม ดีจัง ดีใจแทนป๋า“อาหารจะออกช้าหน่อยนะคะ วันนี้คนเยอะ”แม่สาวน้อยผู้ส่งรายการอาหารมาให้แจ้งเตือนเราไว้ก่อน ถึงไม่เตือนเราก็คาดเอาไว้ว่าน่าจะเป็นแบบนั้นผ่านไปสองนาที ขณะจิบเครื่องดื่มพลางสังเกตความพึงใจในรสชาติอาหารจากโต๊ะอื่น ข้าวก็ยกมาวาง ยังนึกอยู่ว่ากว่าจะได้กับมากินคู่ ข้าวมิตากลมแห้งแกรกเลยรึ … คว้าจาน เตรียมกวักมือเรียกแม่สาวน้อยให้เอาข้าวไปเก็บ ได้เห็นจานข้าวใกล้ๆก็พลันเปลี่ยนใจ … ไม่ธรรมดา ใช้ข้าวดี ยังมียาง…หอม นุ่ม เม็ดยาวสวย … หยิบโทรศัพท์มากดบันทึกภาพด้วยความดีใจ … ร้านเลือกใช้ข้าวดีเราควรจะดีใจให้มาก … กับข้าวยังไม่มาก็เปิดฉากอย่างประทับใจแล้วผ่านไปอีกห้านาที นั่นแน่ ไหนว่าอาหารจะออกช้า ไหงต้มยำกุ้งยกมาแล้วล่ะนี่….. จัดว่าเด็ดเป็นต้มยำน้ำใสรสแน่นหนัก มาครบมาเต็มเปรี้ยวเค็มเผ็ดและขอให้ดาวดวงใหญ่ๆ เพราะใส่เห็ดฟาง … มันใช่มาก ต้มยำกุ้งกับเห็ดฟางจากนั้นจานอื่นๆก็ยกตามมาอย่างไม่ขาดตอนอาหารทุกจานหน้าตาเรียบง่าย แต่พูดเลยว่าครัวนี้ฝีมือไม่ธรรมดาสั่งผัดกะเพราได้ผัดกะเพรา ไม่ใช่หมูผัดผักใส่กะเพราเหมือนหลายร้าน… และสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าในครัวนี้ตั้งใจปรุงอาหารคือ เขาเอาหมูชิ้นไปสับก่อนมาผัดกะเพราและใส่ในไข่เจียว ไม่ใช่หมูบดสำเร็จจากตลาด …ตักกินอย่างอารมณ์ดี มีความสุข ส่วนเห็ดผัดน้ำมันหอยนี่รสชาติถูกใจ แต่มาติดอีตรงใส่แครอทมาให้ด้วยนี่แหละ เอาเป็นว่าจะจำไว้ว่าคราวหน้าต้องสั่งแบบไม่ใส่แครอท … อันนี้ความชอบส่วนตัว… อันที่จริงกินสองคนกับอาหารปริมาณนี้ก็กำลังดี ไปหาขนมที่อื่นกินต่อไหวอยู่ … เจ้ากรรม เหลือบไปเห็นส้มตำยกมาวางให้โต๊ะข้างๆ เอ๊ะไม่มีเขียนไว้ในรายการอาหารนี่ เรียกน้องหนูมาถาม … “มีค่ะ สั่งได้ค่ะ” … จัดไป ตำปลาร้า ไม่ปู เผ็ดน้อย…….. อาห์ นี่แหละรสชาติของชีวิตเสร็จสมอารมณ์หมาย จ่ายตังแล้วเข้าไปกราบลาป๋าที่กำลังง่วนอยู่กับการปั้นขนมเปี๊ยะ“วันนี้อาหารออกช้าหน่อยนะ” … ป๋าออกตัวกล่าวขออภัยในความบกพร่อง… ไม่ช้าเลยป๋า คนเยอะขนาดนี้แต่ในครัวทำเวลาได้ดีมาก และอร่อยทุกจาน ไม่ผิดหวังที่ข้ามเมืองมากินเลยป๋า… ตกลงรอบนี้ก็ไม่มีขนมเปี๊ยะเหลือให้ซื้ออีกแล้วปะ“เออๆขอโทษๆ มันทำไม่ทัน คราวหน้าจะมาก็โทรสั่งไว้ก่อนสิ”…… แหม่ ป๋าพูดแบบนี้แปลว่าเราต้องกลับมากินอีกดิงั้น……. ก็ตามนั้นค่ะ อาหารรสชาติดี ราคาสบายกระเป๋า เปิดแต่เช้า ปิดเอาใกล้ๆเที่ยงคืนแมวเก้าชีวิต สุเทพ โพธิ์งาม ชื่อนี้ไม่มีวันตาย…ล้มแล้วรีบลุกทุกครั้ง เหนื่อยแค่ไหนไม่เคยย่อท้อ……… ขอเป็นกำลังใจให้ป๋าตลอดไปนะคะ